ESKİDEN bir mahallede ve sokakta vefat eden olunca, insanlar tanısın, tanımasın saygılı davranırdı.
Televizyonun, radyonun sesini açmaz, sesli gülmez, acılı ailelerin acılarına sessizce ortak olunurdu.
Onların yası bitine kadar yas çekilirdi…
Şimdilerde ise insanlar çok bencilleşti…
Sadece kendi duygu ve düşüncelerine önem veriyor, kendi markasını öne çıkarmak adına bol bol objektiflere poz verip, haber yaptırıp, cenaze olmuş hele hele şehit olmuş hiç fark etmiyor ve keyfine bakıyor.
Hele birde makam ve maddi açıdan güçlüyse eğer, kendisine her türlü davranışı hak sanıyor.
Ben bunlara sonradan zengin olanlar diyorum…
*
Gösteriş veya bir yerlere yaranmak için olmadıkları şekilde gözüküyor bu insanlar…
Değme oyunculara taş çıkaracak gibi oynuyorlar adeta.
Artık paraları olduğu için kendilerini korkunç derece güçlü ve güvenli hissediyorlar.
Bu sonradan zengin olanlarda tıpkı o eskiden gelen gurbetçiler gibi hava derdinde.
İşleri güçleri mallarını saymak, zengin olduklarını etrafın gözüne sokmak.
Eğer işyerleri, varsa genelde akrabaların işsiz olanları yanlarında çalıştırıp EGO'larını şişiriyorlar. Biz şu kadar insana ekmek veriyoruz havası ile mutlu oluyorlar.
Oysa o çalışanlara hak ettikleri ücretleri ödemiyorlar bile.
*
Sözün özü şu:
