Onlar çekilip gittiler,

Fransız'a terk ettiler.

 

Bunlar hemen geldi bile,

Verdi hâinler el ele.

 

Köşe köşe, bucak bucak,

Söndürdüler bir çok ocak.

 

Fitne ve fesat yaydılar,

Nice canlara kıydılar.

 

Öz ağladı göz ağladı,

Bütün halk kara bağladı.

 

Bu olanlar sırasında,

Uzunoluk yöresi'nde.

 

El uzattılar namusa ,

Mazlûmları sardı tasa.

 

Ama bunlar Rabb 'den değil,

Kabahati kendinden bil.

 

Kula zulmetmez Mevlâ 'sı,

Çektiği kendi cezası.

 

Gereken tedbir'i almaz,

Kusurlara mâni olmaz.

 

Üç beş gayret çare değil ,

Yek vücud olmalıdır bil.

 

Açıklar artar genişler,

Takdir'de hükmünü işler.

 

Düşmana fırsat verilir,

Belâ 'da umumi gelir.

 

Suçlu, suçsuz demez iner.

Kuru ile yaş da yanar.

 

 Kırılmasın direnç ancak,

Sen işlerin sonuna bak.

 

Her şeyde de bir hikmet var,

Şimdi herkes çare arar.

 

Zulüm millete hız verir,

Uyuyan dev'i uyarır.

 

Düşmana ilk karşı koyan,

Çakmakçı Said adlı can,

 

Onlar arasına daldı,

Yaralanıp şehit oldu.

 

O'nu gören Sütçü İmam,

İçimizden bir kahraman,

 

Kireçcizade'dir kendi,

Babası Ömer Efendi.

 

Bu canileri hakladı,

Şerefimizi pakladı.

 

Nâmusdur bizlerde kadın,

Bu böyledir, bugün ve dün.

 

Cennet ayağna serilir,

Uzanan eller kırılır.

 

Düşman takip ettiğinde,

Ve izini güttüğünde,

 

Bertiz O'nu kucakladı,

Mert evladını sakladı.

 

Vermedi nâmert eline,

Aynısını yapar yine.

 

Günlerce Bertiz'de kaldı,

Tüm köylere varıp geldi.

 

Çete topladı buradan,

Cancık’a geldi oradan.

 

Arkadaşlarıyla yine.,

Saldırdı düşman inine.

 

Sonuna kadar savaştı,

Ünü her yere ulaştı.

 

Savaş sona erdiğinde,

Sulh dönemi girdiğinde,

 

Tertiplenir bir merasim,

Toplanılır kısım kısım.

 

Büyük şenlikler yapılır,

 Kaleden toplar atılır.

 

Ateşleyen Sütçü İmam,

Gümbürtüler pek de yaman.

 

O anda bir şeyler oldu,

Çalışan top susup kaldı.

 

Namlusuna baş eğerek,

Neyin nesi bu, diyerek,

 

Tetkik edip baktığı an,

Ateş parladı oradan.

 

Kafasından yara aldı,

Burç'tan yere düşüp kaldı.

 

Hastaneye götürdüler,

Tam onbeş gün yatırdılar.

 

Bir şey yemedi, içmedi,

Konuşmadı, göz açmadı.

 

Onbeşinci gün sonunda,

Baş eğdi ecel önünde.

 

Ayrılık zamanı geldi,

Gazi İmam, şehit oldu.

 

Çınarlı Cami'de yatar,

Yüreğimiz orda atar.

 

Ziyaretine gideriz,

Dua okur, yad ederiz.

 

Adı her yere konuldu,

Şehrimizle özdeş oldu.

 

Rahmet eylesin ol Ganî,

Cennet olsun hem mekân'ı.

 

Dâva 'sı yerde kalmasın.

Emeği zâyî olmasın.