Gevşemeyin, üzülmeyin,

Gayretkâr olun, yılmayın.

 

İnanç olsun siperiniz

Eğilmesin hiç seriniz.

 

El - ayak Öpüp dizüstü

Sürünmeyin ha yüzüstü

 

Ayakta ve dimdik olun

Belki bu hal üzre ölün

 

Şu söz hep söylene gelir

"Kahraman ayakta ölür"

 

Bu yüzden de nâmı kalır

Tarihlere şânı kalır

 

Savaş inanç ölçüsüdür

Sebâtsa onun süsüdür

 

Malı canı edin fedâ

Böyleydi ğuzât - şühedâ

 

Cennet zorluğun ucunda

Hak edenin avucunda

 

Güçlüklerle deviniriz

Zafer bulur seviniriz

 

Huzur güven böyle gelir.

Korkak İki kere ölür

 

Tevfîk ise Allah'tandır

Ölü rûha yeni candır

 

Ulu Yezdân bize yeter

Elimizden hep o tutar

 

Yeter ki lâyık olalım

"Hâk Yolu'na koyulalım

 

Bu yoldadır ekmek umut.

İlim, irfan ruhlara kût.

 

Aksi hezîmet demektir

Dünya ahret gam yemektir

 

Şu sözlerimi duyunuz.

Kulağınıza koyunuz.

 

Yoktur böyle Dünya'da bil,

İstiklâl Madalyalı İl

 

Kendini Kurtaran Şehir.

Kahraman'dır, çekmez kahir.

 

Geçmişi unutma ama

Oraya takılıp kalma.

 

Doğru mâkûl tut da bir yol

Durma yürü bahtiyâr ol.

 

Ama zahmetli seferdir.

Dayan ha sonu zaferdir

 

Kim ki çabasın artırmaz

Etrafı onu kurtarmaz.

 

Asıl görev yeni başlar.

Çoktur yapılacak işler

 

Önce plân kurulmalı.

Programa alınmalı.

 

Hedef doğru konur ise

Gayret fazla olur ise.

 

 Başarmamak mümkün değil.

İnan ve işine eğil.

 

Israrla damlayan sular

Mermerleri bile deler

 

Bu damlalar birleşince

Sel olup da irleşince

 

Her bir şeyi öne katar

Ummân olup arzı tutar

 

İp de ipken taşı kesse.  

Yok mu bundan bize hisse

 

Ferhat gibi azimli ol,

Maksûduna bulursun yol.

 

Bir dalga sâhile erdi,

Söylenip şu dersi verdi:

 

Yok olurum durur isem.

Var olurum yürür isem.

 

Hisset, terle ve çek zahmet

 İnecektir derhal rahmet

 

Hâlik bile dâim faâl

Hareketsiz mahlûk muhal

 

Karıncadan ibret alın

Ne yorulun, ne de yılın

 

Karşılayın yazdan kışı

Aksatmayın sakın işi

 

Yollarda kalır yorulan.

Şu duygu olsan parolan:

 

Bir şey ki yapılacaksa,

Ve mutlaka olacaksa,

 

Ben değilsem kim yapacak?

Tek çiviyse de çakacak,

 

Şimdi değilse ne zaman,

Yapacağım deyip davran.

 

Tomurcuk tutmayan ağaç,

Odun olur gözünü aç.

 

 Günlerimiz denk olmasın.

Yöremiz geri kalmasın.

 

Ayrılıkları atalım.

Gücümüze güç katalım.

 

Bölünmeyin de, birleşin.

Kök gövde, dalla gürleşin.

 

Kime olsa yardımcı yâr,

Çiftine gelir dünya dar.

 

Duvar olmaz yalınız taş.

 Yaslanalım, gelin gardaş.

 

Tek bir arı bal yapamaz.

Yenilir, petek tutamaz.

 

Rahmet vardır toplulukta.

Ayrılmayın bir olup da,

 

Yek vücût gayret edelim.

Büyük dâvâlar güdelim.

 

Geriliğe açıp savaş,

Her konuda olalım baş.

 

Bu da Bilgi, işle olur.

El ele verişle olur.

 

Kalkınalım mânen, madden.

Oluru da budur cidden.

 

Merkez, İlçe hep el ele,

Yürüyelim İstikbal'e.

 

Her dem maksûda erelim.

Dünya ahret gün görelim.

 

Bir de hak yerini bulsun.

Büyük şehrimiz kurulsun.

 

Bu yer neslimize kalsın.

 Kahraman Kent mâmur olsun

 

İMRAN Hoca’nın son sözü:

“Koru Rabb 'im cümlemizi.

 

Yüce Muhammed'ül-Emîn,

Şefâat et bize, âmîn!”