“Ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar”
“Ana gibi yar, vatan gibi diyar olmaz “derler ya...
İnancımıza ve dinimiz İslam’a göre;” Cennet Anaların ayakları altındadır” der son peygamberimiz…
Dün Anneler Günü’ydü.
Her yıl Mayıs ayının ikinci Pazar günü, Anneler Günü olarak kutlanıyor.
Türkiye’de 1955 yılından bu tarafa mutat olarak kutlanılmakta…
Çok kişi, senede bir kere telefon edip, bir hediye aldığı zaman annesine karşı görevini tamamladığını sanmaktadır. Hele son senelerde, tüketim toplumu haline gelmemizin de etkisiyle, anneler günü, sermayesini artırmak isteyenlerin istismar aracı haline gelmiştir.
Oysa eskiden böyle günler bilmezdik.
Batı’nın icat ettiği ve özümüzden yavaş yavaş koparılmaya çalışıldığı üzere;
Anneler günü, Babalar günü, Kadınlar günü, Sevgililer günü, ne kadar çok günümüz var değil mi?
Ne oluyor bizlere diye sorsam;
Örfümüze, ananelerimize, sevincimize, üzüntülerimize…
Anneleri sadece senenin bir ayında veya bir gününde anmak, ne kadar doğrudur?
Veya şöyle sorayım;
Anne, Baba gibi yüce kavramları bir tek güne sığdırmak sizce doğru mu?
Bence değil…
Hiç unutmam rahmetli babam elektrikçi idi, çocukken yanında çalışırdım. Birgün kablonun ucunu açıp duy bağlarken kabloya elektrik vermişti. Ve ben ‘öldüm anam’ diye bağırmıştım. Rahmetli ‘Anan yok burda, baban burda, baba diye bağırsana demişti’
-Anana sakın söyleme eve varınca da diye tembihlemişti…
Yıllar sonra Rahmetli Babama sordum:
-Niye elektrik verdin o kabloya diye…
Enteresan cevap verdi:
-Elektrikten korkmaman ve cesaretli olman içindi evlat dedi…
Ana’ma o elektrik çarpılma olayını hiç söylemedim…
Her Pazar olduğu gibi dün de Ana’mı arabaya alıp, pikniğe götürüp elimle hazırladığım yemeği yedirdim…
Bize ömrü boyunca baktığı yetmezmiş gibi dün de torunlarına aynı ihtimamı gösterip yaşlılık dönemlerinde bile ilgisini esirgemeyen anam...
Torunları yemek yemeden kendisi yemeyen güzel Anam…
Ne diyeyim ki; Allah’ım uzun ömürler versin sana ve tüm Annelere…
Benim için her Pazar Anneler günü…
Benim için HER GÜN Anneler günü…
YA SİZİN?
